00
Inleiding
Biografie
OMA & AMO
WerInleiding
Biografie
OMA & AMO
Werken
Conclu-
sie
Bronnen-
Biografie
OMA & AMO
WerInleiding
Biografie
OMA & AMO
Werken
Conclu-
sie
Bronnen-
Bronnen
lijst ken
Conclu-
lijst ken
Conclu-
Inleiding
Biografie
OMA & AMO
Werken
Conclusie
Bronnenlijst
Inleiding
Deze scriptie gaat over een architect. Niet zomaar een architect, maar de bekendste architect van Nederland die ook nog internationaal veel faam heeft. Zijn naam is Rem Koolhuis en ik heb gekozen deze scriptie over hem te doen om meerdere redenen. Een daarvan is omdat ik zelf voor een project van het vak Culturele en Kunstzinnige Vorming 3 een maquette heb gemaakt. Deze scriptie moest met dit project te maken hebben en vandaar dat ik het over een architect wilde doen. Mijn moeder vertelde me dat Rem Koolhuis een heel bekende architect was en nadat ik foto’s had opgezocht van zijn gebouwen wist ik dat ik mijn scriptie over deze man en zijn werk wilde doen. Er liggen zelfs enkele connecties tussen mijn maquette en enkele werken van hem. De mooiste gebouwen vind ik futuristische gebouwen en zijn werken, vooral de laatste jaren, zijn vaak erg futuristisch.
Deze scriptie gaat over een architect. Niet zomaar een architect, maar de bekendste architect van Nederland die ook nog internationaal veel faam heeft. Zijn naam is Rem Koolhuis en ik heb gekozen deze scriptie over hem te doen om meerdere redenen. Een daarvan is omdat ik zelf voor een project van het vak Culturele en Kunstzinnige Vorming 3 een maquette heb gemaakt. Deze scriptie moest met dit project te maken hebben en vandaar dat ik het over een architect wilde doen. Mijn moeder vertelde me dat Rem Koolhuis een heel bekende architect was en nadat ik foto’s had opgezocht van zijn gebouwen wist ik dat ik mijn scriptie over deze man en zijn werk wilde doen. Er liggen zelfs enkele connecties tussen mijn maquette en enkele werken van hem. De mooiste gebouwen vind ik futuristische gebouwen en zijn werken, vooral de laatste jaren, zijn vaak erg futuristisch.
Een voorbeeld is de Central Chinese Television Tower die nog in aanbouw is, en waarvan hierboven een afbeelding staat. Dit gebouw en andere werken zoals het Educatorium op de voorpagina, zal ik wat verderop in de scriptie beschrijven, maar ik begin met een biografie van zijn leven tot nu toe.
Biografie
Dit hoofdstuk gaat over de belangrijkste officiële gebeurtenissen in het leven van Rem L Koolhaas. Hij wordt tijdens de Tweede Wereldoorlog geboren op 17 november 1944 in Rotterdam. Hij is de zoon van de schrijver en filmcriticus Anton Koolhaas, maar het zou goed kunnen dat hij zijn talent voor architectuur van zijn grootvader, de architect Dirk Roosenburg (1887-1962), heeft. In 1952 vertrekt hij naar Indonesië maar enkele jaren later komt hij weer terug om naar de Nederlandse Filmacademie te gaan, waar hij zich specialiseert in scenarioschrijven. Samen met Jan de Bont, Frans Bromet, Renee Daalder en Samuel Meyering vormt hij in 1965 de 1,2,3 Groep en met Daalder schrijft hij onder andere het scenario voor De Blanke Slavin in 1969.
Biografie
Dit hoofdstuk gaat over de belangrijkste officiële gebeurtenissen in het leven van Rem L Koolhaas. Hij wordt tijdens de Tweede Wereldoorlog geboren op 17 november 1944 in Rotterdam. Hij is de zoon van de schrijver en filmcriticus Anton Koolhaas, maar het zou goed kunnen dat hij zijn talent voor architectuur van zijn grootvader, de architect Dirk Roosenburg (1887-1962), heeft. In 1952 vertrekt hij naar Indonesië maar enkele jaren later komt hij weer terug om naar de Nederlandse Filmacademie te gaan, waar hij zich specialiseert in scenarioschrijven. Samen met Jan de Bont, Frans Bromet, Renee Daalder en Samuel Meyering vormt hij in 1965 de 1,2,3 Groep en met Daalder schrijft hij onder andere het scenario voor De Blanke Slavin in 1969.
Verder werkt hij als journalist bij de Haagse Post, maar met architectuur begint Koolhaas pas in 1968, wanneer hij architectuur gaat studeren aan de Architectural Association School (AA) in Londen. In 1972 krijgt hij een beurs om een tijdlang in de Verenigde Staten te verblijven, waar hij aan de Cornell University gaat studeren. Daarna gaat hij naar het Institute for Architecture and Urban Studies in New York. In deze periode wilde Koolhaas architectuur niet langer alleen theoretisch beschouwen, maar de ideeën over de hedendaagse culturele samenleving juist in de praktijk toepassen.In 1975 richt Koolhaas met de architect Elia Zenghelis en hun echtgenotes, de beeldend kunstenaars Madelon Vriesendorp en Zoe Zenghelis, het architectenbureau Office for 
Metropolitan Architecture (OMA) op. Dit bureau wordt vooral bekend door lezingen, prijsvragen, discussies en publicaties, maar niet door gebouwen. Vooral het prijsvraagontwerp voor de uitbreiding van de Tweede Kamer in Den Haag uit 1978 trekt wereldwijd de aandacht. In datzelfde jaar brengen zij hun boek Delerious New York, a retroactive manifesto uit, wat gaat over de filosofie van Manhattan.
Metropolitan Architecture (OMA) op. Dit bureau wordt vooral bekend door lezingen, prijsvragen, discussies en publicaties, maar niet door gebouwen. Vooral het prijsvraagontwerp voor de uitbreiding van de Tweede Kamer in Den Haag uit 1978 trekt wereldwijd de aandacht. In datzelfde jaar brengen zij hun boek Delerious New York, a retroactive manifesto uit, wat gaat over de filosofie van Manhattan.In 1986, respectievelijk 1988, lijkt het dat Rem Koolhaas meerdere opdrachten voor het stadhuis in Den Haag en het Nederlands Architectuurinstituut in Rotterdam gaat krijgen, maar ondanks lovende juryrapporten en handtekeningenacties uit de architectenwereld is dat niet het geval.
In de jaren 90 breekt hij pas echt door als bouwende architect, ook op internationaal niveau. In 1992 ontwerpt Rem Koolhaas de Kunsthal in Rotterdam en verder worden zijn ontwerpen voor het Nederlands Danstheater in Den Haag en de Rotterdamse busterminal (die overigens is gesloopt in 2004) gerealiseerd.
In 1995 komt hij samen met de grafische vormgever Bruce Mau met de architectuurroman Office for Metropolitan Architecture: S, M, L, XL. Dit boek zelf is echter XXXL, want het heeft maar liefst 1346 pagina’s over zijn werken en denken. Dit boek brengt echter niet genoeg geld in het laatje, want in 1995 balanceert zijn bureau op de rand van een faillissement. Dan wordt samenwerking gezocht met De Weger-adviesgroep te Rotterdam, die in 1997 overgaat in the Royal Haskoning-groep te Nijmegen. Na 5 jaar samenwerking wordt dit weer beëindigd, maar dan heeft Koolhaas inmiddels AMO, een eigen researchinstituut, opgezet. AMO werkt aan thema's als identiteit, cultuur, organisatie en programma en is onder andere betrokken bij de opdrachten voor Prada, het onderzoek naar de verplaatsing van Schiphol en de visuele communicatie rond de Europese Unie.
Als resultaat van langdurig onderzoek aan de universiteit van Harvard verschijnen in 2001 The Harvard Design Guide to Shopping, wat gaat over de opkomst van de shopping mall, de rol van de roltrap en de manier waarop 'shopping' in alle lagen van onze cultuur is doorgedrongen. Ook wordt dan The Great Leap Forward gepubliceerd. Dit boek behandelt de geschiedenis van China, en is vooral gericht op de ultrasnelle groei van stedelijke agglomeraties als de Pearl River Delta. Publicaties over Lagos en De Romeinse Stad zijn in voorbereiding.
OMA & AMO
Rem Koolhaas was waarschijnlijk nooit zo ver gekomen als hij de OMA niet had opgericht. Nederlanders zullen deze naam niet snel vergeten maar ook internationaal is dit architectenbureau welbekend. De termen routing, uitzicht, stedelijkheid en locatie spelen een belangrijke rol bij het werk van OMA. In de projecten worden regelmatig elementen opgenomen die doen denken aan de ontwerpen van Ludwig Mies van der Rohe. Naast deze modernistische vormgeving bedenkt OMA steeds meer compleet nieuwe vormen en concepten. Zo is het niet gerealiseerde ontwerp voor de Jussieu-bibliotheek te Parijs invloedrijk geweest. OMA realiseert ook een gebouw waar dit concept is gebruikt: Het Educatorium voor de Universiteit van Utrecht (1998, zie foto op de voorpagina).
Behalve Rem Koolhaas leiden ook Ole Scheeren, Ellen van Loon, Reinier de Graaf, Floris Alkemade en Victor van der Chijs de OMA. Er werken ongeveer 170 mensen van 30 verschillende nationaliteiten. Onder deze mensen zijn architecten, onderzoekers, maquette bouwers, industrieel en grafische designers.
Rem Koolhaas en zijn OMA hebben meerdere internationale prijzen in ontvangst mogen nemen, waaronder de Pritzker Artchitecture Prize in 2000, de Praemium Imperiale (Japan) in 2003, de RIBA Gold Medal (UK) in 2004 en de Mies van der Rohe – European Union Prize for Contemporary Architecture (2005).
Dan is er ook nog de AMO, de design en onderzoeksstudio, gelegen in het kantoor van de OMA in Rotterdam. Terwijl OMA toegewijd is aan de realisatie van gebouwen en plannen, is AMO een denktank die in bredere gebieden dan architectuur en urbanisme werkt. Hiertoe behoren sociologie, technologie, media en politiek.
Werken
Sinds de oprichting van Office for Metropolitan Architecture door Rem Koolhaas is dit architectenbureau al met honderden projecten bezig geweest. Ik zal in dit hoofdstuk enkele projecten beschrijven die ik zelf erg bijzonder of interessant vind. Ik begin dan met enkele officiële gegevens en vervolgens zal ik wat meer over vertellen.
In de jaren 90 breekt hij pas echt door als bouwende architect, ook op internationaal niveau. In 1992 ontwerpt Rem Koolhaas de Kunsthal in Rotterdam en verder worden zijn ontwerpen voor het Nederlands Danstheater in Den Haag en de Rotterdamse busterminal (die overigens is gesloopt in 2004) gerealiseerd.
In 1995 komt hij samen met de grafische vormgever Bruce Mau met de architectuurroman Office for Metropolitan Architecture: S, M, L, XL. Dit boek zelf is echter XXXL, want het heeft maar liefst 1346 pagina’s over zijn werken en denken. Dit boek brengt echter niet genoeg geld in het laatje, want in 1995 balanceert zijn bureau op de rand van een faillissement. Dan wordt samenwerking gezocht met De Weger-adviesgroep te Rotterdam, die in 1997 overgaat in the Royal Haskoning-groep te Nijmegen. Na 5 jaar samenwerking wordt dit weer beëindigd, maar dan heeft Koolhaas inmiddels AMO, een eigen researchinstituut, opgezet. AMO werkt aan thema's als identiteit, cultuur, organisatie en programma en is onder andere betrokken bij de opdrachten voor Prada, het onderzoek naar de verplaatsing van Schiphol en de visuele communicatie rond de Europese Unie.
Als resultaat van langdurig onderzoek aan de universiteit van Harvard verschijnen in 2001 The Harvard Design Guide to Shopping, wat gaat over de opkomst van de shopping mall, de rol van de roltrap en de manier waarop 'shopping' in alle lagen van onze cultuur is doorgedrongen. Ook wordt dan The Great Leap Forward gepubliceerd. Dit boek behandelt de geschiedenis van China, en is vooral gericht op de ultrasnelle groei van stedelijke agglomeraties als de Pearl River Delta. Publicaties over Lagos en De Romeinse Stad zijn in voorbereiding.
OMA & AMO
Rem Koolhaas was waarschijnlijk nooit zo ver gekomen als hij de OMA niet had opgericht. Nederlanders zullen deze naam niet snel vergeten maar ook internationaal is dit architectenbureau welbekend. De termen routing, uitzicht, stedelijkheid en locatie spelen een belangrijke rol bij het werk van OMA. In de projecten worden regelmatig elementen opgenomen die doen denken aan de ontwerpen van Ludwig Mies van der Rohe. Naast deze modernistische vormgeving bedenkt OMA steeds meer compleet nieuwe vormen en concepten. Zo is het niet gerealiseerde ontwerp voor de Jussieu-bibliotheek te Parijs invloedrijk geweest. OMA realiseert ook een gebouw waar dit concept is gebruikt: Het Educatorium voor de Universiteit van Utrecht (1998, zie foto op de voorpagina).
Behalve Rem Koolhaas leiden ook Ole Scheeren, Ellen van Loon, Reinier de Graaf, Floris Alkemade en Victor van der Chijs de OMA. Er werken ongeveer 170 mensen van 30 verschillende nationaliteiten. Onder deze mensen zijn architecten, onderzoekers, maquette bouwers, industrieel en grafische designers.
Rem Koolhaas en zijn OMA hebben meerdere internationale prijzen in ontvangst mogen nemen, waaronder de Pritzker Artchitecture Prize in 2000, de Praemium Imperiale (Japan) in 2003, de RIBA Gold Medal (UK) in 2004 en de Mies van der Rohe – European Union Prize for Contemporary Architecture (2005).
Dan is er ook nog de AMO, de design en onderzoeksstudio, gelegen in het kantoor van de OMA in Rotterdam. Terwijl OMA toegewijd is aan de realisatie van gebouwen en plannen, is AMO een denktank die in bredere gebieden dan architectuur en urbanisme werkt. Hiertoe behoren sociologie, technologie, media en politiek.
Werken
Sinds de oprichting van Office for Metropolitan Architecture door Rem Koolhaas is dit architectenbureau al met honderden projecten bezig geweest. Ik zal in dit hoofdstuk enkele projecten beschrijven die ik zelf erg bijzonder of interessant vind. Ik begin dan met enkele officiële gegevens en vervolgens zal ik wat meer over vertellen.
Educatorium
Het eerste gebouw waar ik het over wil hebben is het gebouw op de voorpagina, het Educatorium.
Locatie:Leuvenlaan 19, De Uithof, Utrecht
Ontwerp: Rem Koolhaas, Christophe Conubert
Opdrachtgever: Universiteit Utrecht
Constructeur: ABT
Aannemer: BAM Bredero Bouw
Bouwkosten: € 10.9 miljoen
Bruto vloeroppervlak: 11.000 m²
Ontwerp - Realisatie: 1992 - 1997
Dit educatorium verbindt de bestaande gebouwen Transitorium I en het Willem C. van Unnikgebouw. In het Educatorium zijn twee collegezalen, een met 400 zitplaatsen en een met 500 zitplaatsen, drie tentamenzalen met plaats voor 150, 200 en 300 personen, een kantine en een fietsenstalling gehuisvest. De hellende vloeren vormen de collegezalen. Onder deze collegezalen is de kantine met een capaciteit voor 950 personen.
Het Educatorium heeft conceptueel grote overeenkomsten met een eerder niet uitgevoerde ontwerp van OMA, de Jussieu bibliotheek en het nieuwe gebouw voor de omroep VPRO. Ook deze projecten bestaan uit een vloerplaat die gevouwen en gebogen is tot het gebouw.
Het gebouw heeft een draagstructuur van gewapend beton. De verschillende vloeren worden gedragen door ronde betonnen kolommen. Vooral vanaf de zijkant vind ik dit
er erg mooi gestroomlijnd uitzien omdat het een erg strakke en moderne vorm heeft. Onder andere de gevel aan de Leuvenlaan bestaat uit glas, wat ook overeenkomt met mijn ontwerp voor een extra schoolgebouw, waar ik ook veel gebruik maak van glas. In de collegezaal voor 500 personen is een bijzondere constructie voor de overspanning van ongeveer 20 meter gebruikt. Het betonen dak van deze zaal heeft een dikte van slechts 20 centimeter. De trekkrachten worden opgevangen door staven in een bolvormig net onder de vloer.
Dit gebouw onderscheidt zich het meest door de betonnen vloer die zich om de structuur van het gebouw wikkelt en eerst de muur en dan het dak van het gebouw wordt (zie de eerste foto). Daar binnen zitten houten platen, wat zorgt voor een gezellige atmosfeer voor studenten
Verder is bij het ontwerp ook rekening gehouden met het milieu. De materialen die zijn gebruikt tot de watervoorraad voor het doorspoelen van de WC is allemaal zorgvuldig gekozen zodat het een duurzaam gebouw is. Het gebouw heeft zelfs een met gras en andere kleine heide plantjes begroeid dak.
De ronde vormen en transparante gevel van het gebouw bezorgen het een plek in de stroming van het supermodernisme dat een vervolg is van modernistische stromingen als het functionalisme.
Scott’s Tower
Toen ik aan het zoeken was naar gebouwen van Rem Koolhaas shockte ik het wel toen ik dit gebouw zag.
Locatie: De hoek tussen Scotts Road en Cairnhill Road, Singapore
Ontwerp: Rem Koolhaas, Ole Scheeren, Eric Chang
Opdrachtgever: Far East Organization
Constructeur: KTP Consultants
Bouwkosten: € 27 miljoen
Bruto Vloeroppervlak: 22000 m²
Ontwerp - Realisatie: 2006 - x
Dit gebouw gaat zelfs verder dan het supermodernisme en wordt een appartementencomplex in het centrum van Singapore. Het heeft 36 verdiepingen verdeeld over een hoogte van 153 meter en er komen 68 appartementen. Er is als het ware een centrale kerntoren met daaromheen vier aparte sectoren. Zoiets had ik nog nooit gezien maar door intelligent constructie werk kan het blijkbaar toch gerealiseerd worden. Het is wel voor de rijksten der rijken want het is van alle gemakken voorzien. Twee privé liften, een grote lobby, een receptie, conciërge, fitness hal en zwembaden zorgen voor een wel heel aangenaam verblijf.
De zwevende torens, zoals het gebouw ook wel wordt genoemd, creëert een groene open ruimte onder deze torens.
Het eerste gebouw waar ik het over wil hebben is het gebouw op de voorpagina, het Educatorium.
Locatie:Leuvenlaan 19, De Uithof, UtrechtOntwerp: Rem Koolhaas, Christophe Conubert
Opdrachtgever: Universiteit Utrecht
Constructeur: ABT
Aannemer: BAM Bredero Bouw
Bouwkosten: € 10.9 miljoen
Bruto vloeroppervlak: 11.000 m²
Ontwerp - Realisatie: 1992 - 1997
Dit educatorium verbindt de bestaande gebouwen Transitorium I en het Willem C. van Unnikgebouw. In het Educatorium zijn twee collegezalen, een met 400 zitplaatsen en een met 500 zitplaatsen, drie tentamenzalen met plaats voor 150, 200 en 300 personen, een kantine en een fietsenstalling gehuisvest. De hellende vloeren vormen de collegezalen. Onder deze collegezalen is de kantine met een capaciteit voor 950 personen.
Het Educatorium heeft conceptueel grote overeenkomsten met een eerder niet uitgevoerde ontwerp van OMA, de Jussieu bibliotheek en het nieuwe gebouw voor de omroep VPRO. Ook deze projecten bestaan uit een vloerplaat die gevouwen en gebogen is tot het gebouw.
Het gebouw heeft een draagstructuur van gewapend beton. De verschillende vloeren worden gedragen door ronde betonnen kolommen. Vooral vanaf de zijkant vind ik dit
er erg mooi gestroomlijnd uitzien omdat het een erg strakke en moderne vorm heeft. Onder andere de gevel aan de Leuvenlaan bestaat uit glas, wat ook overeenkomt met mijn ontwerp voor een extra schoolgebouw, waar ik ook veel gebruik maak van glas. In de collegezaal voor 500 personen is een bijzondere constructie voor de overspanning van ongeveer 20 meter gebruikt. Het betonen dak van deze zaal heeft een dikte van slechts 20 centimeter. De trekkrachten worden opgevangen door staven in een bolvormig net onder de vloer.
Dit gebouw onderscheidt zich het meest door de betonnen vloer die zich om de structuur van het gebouw wikkelt en eerst de muur en dan het dak van het gebouw wordt (zie de eerste foto). Daar binnen zitten houten platen, wat zorgt voor een gezellige atmosfeer voor studenten
Verder is bij het ontwerp ook rekening gehouden met het milieu. De materialen die zijn gebruikt tot de watervoorraad voor het doorspoelen van de WC is allemaal zorgvuldig gekozen zodat het een duurzaam gebouw is. Het gebouw heeft zelfs een met gras en andere kleine heide plantjes begroeid dak.
De ronde vormen en transparante gevel van het gebouw bezorgen het een plek in de stroming van het supermodernisme dat een vervolg is van modernistische stromingen als het functionalisme.
Scott’s Tower
Toen ik aan het zoeken was naar gebouwen van Rem Koolhaas shockte ik het wel toen ik dit gebouw zag.
Locatie: De hoek tussen Scotts Road en Cairnhill Road, SingaporeOntwerp: Rem Koolhaas, Ole Scheeren, Eric Chang
Opdrachtgever: Far East Organization
Constructeur: KTP Consultants
Bouwkosten: € 27 miljoen
Bruto Vloeroppervlak: 22000 m²
Ontwerp - Realisatie: 2006 - x
Dit gebouw gaat zelfs verder dan het supermodernisme en wordt een appartementencomplex in het centrum van Singapore. Het heeft 36 verdiepingen verdeeld over een hoogte van 153 meter en er komen 68 appartementen. Er is als het ware een centrale kerntoren met daaromheen vier aparte sectoren. Zoiets had ik nog nooit gezien maar door intelligent constructie werk kan het blijkbaar toch gerealiseerd worden. Het is wel voor de rijksten der rijken want het is van alle gemakken voorzien. Twee privé liften, een grote lobby, een receptie, conciërge, fitness hal en zwembaden zorgen voor een wel heel aangenaam verblijf.
De zwevende torens, zoals het gebouw ook wel wordt genoemd, creëert een groene open ruimte onder deze torens.
Central Chinese Television CCTV
Het Central Chinese Television gebouw sprak me ook erg aan vanwege de aparte vorm.
Het Central Chinese Television gebouw sprak me ook erg aan vanwege de aparte vorm.
Bronnen
Bronnen
Bronnen
Locatie: Bejing, China
Ontwerp: Rem Koolhaas, Ole Scheeren
Opdrachtgever: CCTV
Bruto Vloeroppervlak: 553000 m²
Ontwerp - Realisatie: 2002 - x
Er was een commissie opgesteld om te bepalen wie dit gebouw mocht ontwerpen en dat werd de Office for Metropolitan Architecture. Het symboliseert de architectuur van de laatste jaren in China, waar allemaal futuristische gebouwen worden gemaakt. Het behoort dan ook tot de eerste 300 torens die in Bejing’s nieuwe Centrale Business District worden gebouwd. Erg belangrijk is dat het 230 meter hoge gebouw bestand is tegen aardbevingen. Het moet volgend jaar klaar zijn omdat er dan de Olympische Spelen in Beijing zijn.
Het deed me in eerste instantie denken aan een soort tekening van M.C. Escher, maar na iets beter te kijken zie je hoe het in elkaar zit. Het gebouw is als het ware een ononderbroken buis met een bijzonder patroon erop.
Het Souterrain
Het Souterrain is ook een bijzonder project, wat bestaat uit drie ondergrondse lagen.
Locatie: Grote Marktstraat, Den Haag Centrum
Ontwerp: Rem Koolhaas, Rob Hiltz
Opdrachtgever: Gemeente Den Haag
Constructeur: S.A.T.
Aannemer: Tramkom
Bouwkosten: € 250 miljoen, jawel!
Bruto vloeroppervlak: 28.000 m²
Ontwerp - Realisatie: 1994 - 2004
Het is een 1250 meter lange tunneltracé die start bij het Centraal Station. Trams dalen af onder het kantoorgebouw Helicon de tunnel in. Op het laagste punt bevinden de trams zich 13,5 meter onder NAP. De trams komen weer boven de grond bij de Prinsengracht. De tramtunnel vormt ook een schakel in Randstadrail, waarbij een directe verbinding van Zoetermeer en Rotterdam met het centrum van Den Haag ontstaat.
Ter plaatse van de stations worden direct onder het straatniveau de verschillende entrees met elkaar verbonden. Ook zijn er hier verbindingen met de naastgelegen warenhuizen en is er een informatiepunt voor Randstadrail bij station Spui. Via glazen puien heeft men zicht op de eronder en ernaast gelegen parkeergarage met 500 plaatsen. Tussen de twee haltes van de tram heeft deze parkeergarage een 600 meter lange tweede laag direct onder straatniveau. Op het laagste niveau is de tramtunnel gerealiseerd.
De wanden hebben een rotsvormige uiterlijk, wat ontstond door de nieuwe bouwmethode van de tunnel. De speciale verlichting versterkt dit uiterlijk. Tijdens het bouwproces is door de architect besloten deze wanden onafgewerkt te laten. De perrons zijn van hout. De overige bestrating in de tunnel is van natuursteen. De verlichting en kabels zijn weggewerkt in bakken boven de perrons. In de halte Spui is een postergalerij. Het meest nadrukkelijk aanwezig op straatniveau is de entree aan de Grote Markt. Deze bestaat uit een ronde glazen pui. Vanuit de haltes en parkeergarage loop je zo warenhuizen binnen. In de perronvloer van station Grote Markt zit van mozaïek een oude stadsplattegrond van Den Haag.
Conclusie
Al met al vind ik de werken van Rem Koolhuis heel interessant en inspirerend. Vooral de Scott’s Tower vond ik heel erg bijzonder en als ik het zelf tot architect schop zal dat gebouw me vast en zeker een keer beïnvloeden. Door deze scriptie te schrijven heb ik veel geleerd op het gebied van architectuur. Ik kan ook concluderen dat er enkele overeenkomsten zitten tussen sommige van zijn werken en mijn maquette. Heel veel van zijn gebouwen hebben grote glazen gevels en deze geven een gebouw altijd een moderne tint. Het staat heel neutraal en dan wordt er juist extra nadruk gelegd op de vorm van het gebouw. Dit principe heb ik ook gebruikt voor mijn maquette.
Bronnen
http://www.architectuur.org/oma.php
http://www.moma.org/
http://www.wikipedia.org/
http://www.arcspace.com/
http://www.worldarchitecturenews.com/
http://www.oma.eu/
http://www.kunstbus.nl/
Ontwerp: Rem Koolhaas, Ole Scheeren
Opdrachtgever: CCTV
Bruto Vloeroppervlak: 553000 m²
Ontwerp - Realisatie: 2002 - x
Er was een commissie opgesteld om te bepalen wie dit gebouw mocht ontwerpen en dat werd de Office for Metropolitan Architecture. Het symboliseert de architectuur van de laatste jaren in China, waar allemaal futuristische gebouwen worden gemaakt. Het behoort dan ook tot de eerste 300 torens die in Bejing’s nieuwe Centrale Business District worden gebouwd. Erg belangrijk is dat het 230 meter hoge gebouw bestand is tegen aardbevingen. Het moet volgend jaar klaar zijn omdat er dan de Olympische Spelen in Beijing zijn.
Het deed me in eerste instantie denken aan een soort tekening van M.C. Escher, maar na iets beter te kijken zie je hoe het in elkaar zit. Het gebouw is als het ware een ononderbroken buis met een bijzonder patroon erop.
Het Souterrain
Het Souterrain is ook een bijzonder project, wat bestaat uit drie ondergrondse lagen.
Locatie: Grote Marktstraat, Den Haag CentrumOntwerp: Rem Koolhaas, Rob Hiltz
Opdrachtgever: Gemeente Den Haag
Constructeur: S.A.T.
Aannemer: Tramkom
Bouwkosten: € 250 miljoen, jawel!
Bruto vloeroppervlak: 28.000 m²
Ontwerp - Realisatie: 1994 - 2004
Het is een 1250 meter lange tunneltracé die start bij het Centraal Station. Trams dalen af onder het kantoorgebouw Helicon de tunnel in. Op het laagste punt bevinden de trams zich 13,5 meter onder NAP. De trams komen weer boven de grond bij de Prinsengracht. De tramtunnel vormt ook een schakel in Randstadrail, waarbij een directe verbinding van Zoetermeer en Rotterdam met het centrum van Den Haag ontstaat.
Ter plaatse van de stations worden direct onder het straatniveau de verschillende entrees met elkaar verbonden. Ook zijn er hier verbindingen met de naastgelegen warenhuizen en is er een informatiepunt voor Randstadrail bij station Spui. Via glazen puien heeft men zicht op de eronder en ernaast gelegen parkeergarage met 500 plaatsen. Tussen de twee haltes van de tram heeft deze parkeergarage een 600 meter lange tweede laag direct onder straatniveau. Op het laagste niveau is de tramtunnel gerealiseerd.
De wanden hebben een rotsvormige uiterlijk, wat ontstond door de nieuwe bouwmethode van de tunnel. De speciale verlichting versterkt dit uiterlijk. Tijdens het bouwproces is door de architect besloten deze wanden onafgewerkt te laten. De perrons zijn van hout. De overige bestrating in de tunnel is van natuursteen. De verlichting en kabels zijn weggewerkt in bakken boven de perrons. In de halte Spui is een postergalerij. Het meest nadrukkelijk aanwezig op straatniveau is de entree aan de Grote Markt. Deze bestaat uit een ronde glazen pui. Vanuit de haltes en parkeergarage loop je zo warenhuizen binnen. In de perronvloer van station Grote Markt zit van mozaïek een oude stadsplattegrond van Den Haag.
Conclusie
Al met al vind ik de werken van Rem Koolhuis heel interessant en inspirerend. Vooral de Scott’s Tower vond ik heel erg bijzonder en als ik het zelf tot architect schop zal dat gebouw me vast en zeker een keer beïnvloeden. Door deze scriptie te schrijven heb ik veel geleerd op het gebied van architectuur. Ik kan ook concluderen dat er enkele overeenkomsten zitten tussen sommige van zijn werken en mijn maquette. Heel veel van zijn gebouwen hebben grote glazen gevels en deze geven een gebouw altijd een moderne tint. Het staat heel neutraal en dan wordt er juist extra nadruk gelegd op de vorm van het gebouw. Dit principe heb ik ook gebruikt voor mijn maquette.
Bronnen
http://www.architectuur.org/oma.php
http://www.moma.org/
http://www.wikipedia.org/
http://www.arcspace.com/
http://www.worldarchitecturenews.com/
http://www.oma.eu/
http://www.kunstbus.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten